من در مقالات خود به موضوعی اشاره کردم که به نظر می رسد که احتیاج به توضیح دارد. حمله آمریکا به کشور عراق و حمله آمریکا به کشورهای منطقه به بهانه سلاحهای کشتار جمعی و دموکراسی تخم لغی را در دنیا کاشت که هر ابرقدرتی اختیار دارد برای حفاظت از منافع خود حق سرنگون کردن حکومت‌ها و عملاً هر اقدام نامشروع را برای آنها محفوظ می دارد. ولی باید گفت که هر اقدامی در دنیا از بین نمی رود بلکه در جهت عکس و با همان شدت به وارد کننده آن نیرو برمی گردد. این نیرو به صور مختلف در می آید ولی قدرت و شدتش تفاوتی پیدا نمی کند. وقتی که شما اقدام به تغییر نظم یک نظام هدفمند می نمایید دیر یا زود باید انتظار نتایج آن باشید که ازوماً به همان شکل تغییری که در آن نظام می نمایید نمی باشد. ولی ماهیت خود را حفظ می نماید. تغییرات منفی نتایج منفی به دنبال دارد و بالعکس که دیر یا زود و به صور محتلف به علت آن تغییرات بر خواهد گشت. یک ضزب المثل قدیمی ایرلندی می گوید کسانی که باد‌می کارند توفان درو می کنند. بنا براین اگر شما با قدرت خود به از بین بردن دیگران اقدام ورزید این به مانند از بین خوردن خودتان می باشد. ای کشته که را کشتی که کشته شدی باز. بنابراین برای من اصل قضیه که جنگ است نامشروع و باعث ویرانی و چرخه کین خواهی است. بنا بر این اگر که جنگ بد است در همه موارد بد است و ما جنگ مقدس و قابل دفاع نداریم. همچنان که پیروز واقعی در آن را نداریم. به عبارت دیگر هدف وسیله را توجیه نمی کند.

همانطور که دهه شصت و موضوع کوبا عمل اتحاد جماهیر شوروی موردی برای توجیه نداشت همانطور هم گسترش ناتو به کشورهای همسایه روسیه توجیهی ندارد.

ولی این موضوع دلیلی برای حمله به اوکراین و به خطر انداختن تمامیت ارزی یک کشور مستقل را ندارد.

اکنون در شرایطی که اوکراین مورد تهاجم قرار گرفته است ما به حقانیت بیش از پیش سعدی پی می بریم که چنین سرود:

بنی آدم اعضای یکدیگرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار

و همانطور که مشاهده نمودید برادری و قدرت بشریت در تبلور همدردی با مردم اوکراین در دنیا به تصویر کشیده شد.